«Սարսափում եմ տնակում հավերժ ապրելու մտքից»

2008-ին մեկնարկել է երկրաշարժի պատճառով անօթևան մնացած ընտանիքների համար բնակարանաշինության պետական ծրագիրը: Լոռու մարզի Արևաշող համայնքի բնակչուհի Գայանե Ալավերդյանը հաշվառված է եղել անօթևանների ապահովման հերթացուցակում, սակայն 2012-ի դեկտեմբերին միայն ՀՀ քաղաքաշինության նախարարությունում պարզել է, որ իր դիմումը մերժման ենթակա է, և ինքը չի կարող ճանաչվել Արևաշող համայնքում պետական աջակցությամբ իրականացվող բնակապահովման ծրագրի շահառու: ՀՀ քաղաքաշինության նախարարությունն իր մերժումը պատճառաբանել է աղետի գոտու գյուղական բնակավայրերում երկրաշարժի պատճառով անօթևան մնացած ընտանիքների հաշվառման, բնակարանային ապահովության առաջնահերթության կարգը հաստատելու մասին 2008 թ. ընդունված ՀՀ կառավարության N1337-ն որոշման 11-րդ կետի 2-րդ ենթակետով: Իսկ նշված ենթակետը սահմանում է, որ այն քաղաքացիները, ովքեր նախորդ տարիներին իրականացված պետական աջակցության ծրագրերի շրջանակներում օգտվել են բնակարանային պայմանների բարելավման համար իրենց իրավունքից, չեն կարող հանդիսանալ շահառու:
Գայանե Ալավերդյանը նշում է, որ ինքը պետական աջակցության ծրագրերի շրջանակներում բնակարանային բարելավում չի ստացել: Այնինչ, քաղաքաշինության նախարարությունը համարել է բնակարանային բարելավում, 1994 թ., երբ արդեն դադարեցվել էր պետական աջակցության միջոցներով շինարարությունը, Արևաշողի կարի ֆաբրիկայի տնօրենության և արհմիության համատեղ որոշմամբ նյութական խրախուսման և սոցկուլտ միջոցառումների, այսինքն` ֆաբրիկայի աշխատակիցների միջոցների հաշվին «Սպիտակ-2» շին. ԲԲԸ-ից ձեռք բերված և իրեն հատկացված կիսակառույցն է (առանց ներքին հարդարման և դուռ-լուսամուտների): Դրանք ֆաբրիկայի գերատեսչական շենքեր են, որոնք բնակելի դարձնելու համար բավականին միջոցներ էին անհրաժեշտ: Հետագայում` 2002 թվականին, Գայանե Ալավերդյանը, չունենալով աշխատանք, և սոցիալական պայմաններից ելնելով, 1500 դոլարով վաճառում է նշված կիսակառույցը:
Գ. Ալավերդյանը միանգամայն անհիմն է համարում քաղաքաշինության նախարարության կողմից իր դիմումի մերժումը: «Ես պահանջում եմ վերականգնել իմ իրավունքները: Նախ` իմ կողմից 2002 թվականին վաճառված կիսակառույցն ինձ է հատկացվել ոչ թե պետական աջակցության ծրագրի շրջանակներում, այլ որպես ֆաբրիկայի գերատեսչական շենք: ՀՀ կառավարության նշված որոշման մեջ ասվում է, որ անօթևանների ապահովման հերթացուցակից դուրս են մնում այն անձինք, ովքեր բնակարան կամ բնակելի տարածք օտարել են 2004 թ. հունվարի 1-ից հետո: Մինչդեռ ես նշված կիսակառույցը, որը բնակելի տարածք համարել չի կարելի, վաճառել եմ 2002-ին: Ծնողներիս մահից հետո ինձ է պատկանում ժառանգության իրավունքը, և ծնողներիս փոխարեն այժմ պետք է բնակարանի փոխհատուցում ստանամ ես: Ես ոչ օգնություն եմ խնդրում, ոչ էլ առավել ևս ողորմություն, ես պահանջում եմ հարգել իմ և ինձ նմանների իրավունքները: Ես իմ աշխատանքով ինձ ապահովել էի բարեկեցիկ ապրելու հեռանկար, իսկ հիմա սարսափում եմ տնակում հավերժ ապրելու մտքից, ինչ է թե մի կիսակառույց եմ վաճառել: Ես ուզում եմ, որ ապահով Հայաստանի քաղաքացին ապրի քաղաքակիրթ 21-րդ դարին վայել»,- մեզ հետ զրույցում նշում է Գ. Ալավերդյանը: Նա Արևաշող համայնքի առկա և ոչ թե հեռակա բնակիչ է, փաստացի կրողն է աղետի գոտու դժվարությունների, բայց զրկված աղետի գոտու վերոհիշյալ արտոնությունից: Սոցիալական կարգավիճակով միայնակ մարդ է, և եկամտի միակ աղբյուրը 16000 դրամ ընտանեկան նպաստն է: Այսինքն` սոցիալապես ամենախոցելի խավի ներկայացուցիչ է:
Գ. Ալավերդյանը համապատասխան նամակով դիմել է հանրապետության նախագահին, Ազգային ժողով, մարդու իրավունքների պաշտպանին` արդարությունը վերականգնելու հույսով: Սակայն զարմանքով նշում է, որ բնակարանային բարելավման խնդրի մասին բարձրաձայնող իր նամակը ՀՀ նախագահի աշխատակազմը վերահասցեագրել է ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարություն, որն էլ անհասկանալիորեն պատասխան նամակում խոսել է ավանդների փոխհատուցման խնդրի մասին:

Լիլիթ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «451° ըստ Ֆարենհայթի»
• ՈՒրիշ տեղ չկա՞ր
• «24 ժամ ե­ղել ենք տար­բեր զեն­քե­րի հրե­տա­կոծ­ման տակ»
• «Ադր­բե­ջա­նը, Թուր­քիան ու ֆոս­ֆո­րա­յին զենքն Ադր­բե­ջա­նին մա­տա­կա­րա­րող­նե­րը պետք է պա­տաս­խան տան դա­տա­րա­նի ա­ռաջ»
• «Մեր բո­լո­րի ճա­կա­տա­գի­րը սահ­մա­նին կանգ­նած հայ զին­վո­րա­կա­նի ձեռ­քում է»
• Կա­րե­նին անհ­նար էր չհար­գել, նույ­նիսկ հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը նրան ըն­դու­նում էին որ­պես լե­գենդ, որ­պես ժայռ, որ­պես հե­ղի­նա­կու­թ­յուն
• Եկե­ղե­ցին գո­յութ­յուն ու­նի 2000 տա­րի և գո­նե ա­ռա­ջի­կա 2000 տար­վա հա­մար պետք է ա­պա­հո­վի ե­կող սե­րունդ­նե­րի հոգևոր կա­րիք­նե­րը
• «Լճա­շեն­ցի­նե­րի միա­վոր­ման» դռ­նե­րը բաց են բո­լոր լճա­շեն­ցի­նե­րի առջև
• «Ար­տա­կարգ դրու­թ­յու­նը կանց­նի, բայց բո­լոր ծնող­նե­րի, ա­շա­կերտ­նե­րի, ու­սու­ցիչ­նե­րի հա­մար կմ­նա մի շատ լավ նո­րա­մու­ծու­թ­յուն՝ հե­ռա­վար ու­սու­ցու­մը»
• «ՌԴ-ն կա­րող է գնալ հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րի վատ­թա­րաց­ման ճա­նա­պար­հով, ե­թե Թուր­քիան շա­րու­նա­կի ազ­դե­ցու­թ­յան գո­տին ընդ­լայ­նե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը»
• «Ռա­յա­նէյր»-ը հա­տուկ սպա­սար­կում է ի­րա­կա­նաց­նում
• Յա­կուտս­կի հայ­կա­կան կի­րակ­նօ­ր­յա դպ­րո­ցի սա­նե­րը նշե­ցին Ա­մա­նո­րը
• «Հա­յաս­տա­նը եր­գող ժայ­ռե­րի եր­կիր է, և ես ե­րա­զանք ու­նեմ նվա­գելու այդ ժայ­ռե­րի մեջ»
• Նպա­տա­կը դիր­քա­պահ զին­վո­րի անվ­տան­գու­թ­յունն է
• «Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»
• Յակուտսկի հայերն ակտիվ մասնակցություն են ունենում եկեղեցական բոլոր տոներին
• Ստամբուլում հաղթանակ է տարել ընդդիմությունը. ի՞նչ կանի Էրդողանը
• Քրիստոնեական և հոգևոր գիտելիքների ճիշտ ուղղորդում դասընթացի միջոցով
• «Ինձ համար Արամ Իլյիչը սրբություն է»
• «ԱԳՆ-ն պետք է ավելի շատ կենտրոնանա հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման, քան Ցեղասպանության ճանաչման խնդրի վրա»

Մեկնաբանություններ